کشور ایران به لحاظ موقعیت استراتژیکی که در منطقه دارد از دیر باز سابقه مراودات تجاری داشته و کالاها و محصولات خود را به صورت کاروان های حاوی پارچه ، ادویه و مصنوعات دستی به دیگر ممالک ارسال نموده است و بسته بندی این نوع کالاها نوعا از بسته بندی های کیسه ای همانند گونی، چوبی مانند صندوق های مکعب مستطیل که برای مسیرهای طولانی مناسب بوده، تشکیل شده است.
صنعت بسته بندی در ایران کمتر از نیم قرن سابقه دارد در حالی که در اروپا این صنعت دو قرن پیش راه اندازی شده و امروزه درآمدهای قابل توجهی را برای تولید کنندگان کالاهای صنعتی و کشاورزی تامین می کند.
صنعت بسته بندی در ایران با ساخت قوطی فلزی توسط شخصی به نام درخشان در سال 1309 هجری شمسی آغاز و تاریخچه بسته بندی مواد غذایی را نیز با همین تاریخ مقارن می دانیم و همچنین اولین کارخانه کاغذ سازی در سال 1328 در کهریزک احداث شد که کاغذهای باطله را برای تولید کاغذ و مقوا استفاده می نماید.بعد از آن تعدادی واحد تولیدی دیگر در سایر نقاط ایران به وجود آمد. اساس صنعت کاغذ سازی در کشور براساس تولید خمیر و کاغذ شکل گرفت و سپس روز به روز کامل تر گردید.
در سال 1330 اولین قوطی فلزی جهت بسته بندی روغن نباتی جامد به وسیله دستگاه های مدرن ساخته شد و در سال 1344 سیستم لاک زنی اتوماتیک در ایران نصب و مورد بهره برداری قرار گرفت.
در حال حاضر صنایع داخلی قادر به ساخت لایه بیرونی کارتن ، کاغذهای مورد استفاده در جعبه و کاغذهای حفاظت شده، لایه های پلیمری برای محصولات پاستوریزه و استرلیزه می باشد.
اولین کارخانه مدرن ایران در سال 1349 در هفت تپه خوزستان برای تولید کاغذهای تحریر با استفاده از تفاله نیشکر احداث شد.
متعاقب آن کارخانه چوب و کاغذ ایران (چوکا) با استفاده از خمیرهای وارداتی و خمیرهای داخلی، کاغذهای کرافت و بسته بندی را تولید نمود.